Pole Pole

Mijn 2e reisverslag. Weer genoeg te vertellen!

Dagelijks ga ik met de Dala dala naar het ziekenhuis. Ik stap op bij m'n huis en moet aangeven wanneer ik eruit wil, altijd hopen dat ze me snappen en niet doorrijden. Hierna moet ik nog ong 20min lopen naar het ziekenhuis. Een Dala dala is een busje waarin normaal gesproken in Nederland 10mensen in kunnen zitten. Hier in Tanzania worden er wel 25 mensen ingepropt. Wel is het zo dat ik als blanke voorrang krijg en dus altijd kan zitten, dat is dan ook het enige want er wordt vaak genoeg geprobeerd mij af te zetten. Er is iemand van het geld, wanneer hij wil dat je gaat betalen dan laat hij de muntjes op elkaar rinkelen en duwt hij zijn hand onder je neus.

Een dag zoals hier in Tanzania:
7u ontbijten half 8 (wanneer ik klaar ben)dala dala, 8u bij zkh eerst naar de wc waar als enige plek in het zkh Wifi is, kwart over 8 beginnen, starten met zitten om 9u artsenvisite, doe ik nu zelf, om11u/ half 12 pas klaar een vpk doet alle patiënten. Arts vraagt niet hoe het is gegaan met de patiënt. Arts schrijft de diagnose en het plan op en dat moet ik overschrijven in een ander boek, erg fout gevoelig! Ook is het zo dat ik vaak de handschrift van de arts niet kan lezen en moet navragen. Wanneer ik bezig ben met de ward round zijn andere verpleegkundig, waaronder veel leerlingen bezig met alle vloeren dweilen. Zelf vind ik niet dat het er veel schoner op wordt. Ondertussen zijn er nieuwe medicijnen gekomen van de apotheek deze opruimen en om 12u medicijnen delen. Paracetamol of ab tablet zijn uit papier en in een beker en daaruit wordt de juiste hoeveelheid gepakt en gegeven. Wij laten pcm in de verpakking en geven het zo. Medicatie iv wordt direct in het infuus gespoten, dit doet heel veel mensen erg pijn. Er zijn hier geen zakjes NaCl 0,9% 50ml.. Paracetamol siroop wordt in een dopje van een flesje gegeven de verpleegkundige gokken hoeveel erin moet. De eerste dag dat ik werd rondgeleid in het ziekenhuis werd mij verteld dat dit een heel schoon ziekenhuis was, nu 3 weken later denk ik er anders over, er is geen speciale ruimte waar medicatie wordt klaargemaakt, medicatie dat over is wordt op de grond gespoten, vaak vind je naalden op de vloer..
Er kan hier veel verbeterd worden alleen is het lastig dat mijn Engels daar niet goed genoeg voor is en er niet de juiste spullen voor zijn. Ik heb wel al heel vaak verteld hoe het in Nederland gaat en dat vinden de verpleegkundigen erg interessant maar geven aan dat dat hier niet kan. Verpleegkundigen zeggen hier vaak ja maar doen nee. Dat is best vervelend want zo kan je hier niets veranderen.
Spuitjes zitten met een naald verpakt. Er zijn geen roerlepeltjes daarvoor wordt dan een spuitje gebruikt en dus ook de naald, na gebruik om te roeren wordt dit weggegooid, hoe zonde!
Nadat de medicijnen zijn gegeven is het 13u en zit mijn werkdag in het ziekenhuis erop.

De werkdagen zijn hier als volgt: dagdienst 7-13, avonddienst 13-18.30, nachtdienst 18.30-7. Dit omdat het savonds na half 7 gevaarlijk wordt op straat. Dan zijn de mensen opeens veel agressiever.

Wanneer ik thuis kom rennen er 8weeskinderen op me af die aangeven mij erg gemist te hebben, super leuk welkom. De hele middag ben je dan bezig met kinderen vermaken en soms ga ik wel eens in mijn kamer zitten omdat de kinderen dan veel te druk zijn. We eten meestal rond 19u. Na het eten film kijken of een verhaaltje voorlezen met de kinderen. Kinderen laten tandenpoetsen en naar bed brengen. Soms zit ik dan nog even met de meiden te kletsen over de dag, maar vaak ga ik meteen naar mn kamer. Door alle indrukken slaap ik vaak al erg vroeg.

Zaterdag kwam de moeder van Mariska terug van safari, haar verhalen aangehoord en alle foto's bekeken. Mariska en ik hebben nu ook heel veel zin in de safari! Mariska haar moeder kwam ook donderdag 5juni aan in Tanzania en heeft 4nachten bij Mariska gelogeerd om te kijken hoe het hier is. Mariska haar moeder werd weggebracht door een vriend van Emma, Stephen. Dat Stephen het hotel binnenkwam zagen we meteen dat hij erg vrolijk is en goed Engels kan spreken, fijn idee.
Dat wij weer terug waren kreeg Mariska een berichtje van dr moeder dat zij geld aan Stephen had gegeven voor Mariska. En ja hoor dinsdag kwam Stephen langs met het geld voor Mariska. Bijzonder! :)

Zondag gingen we zwemmen, er gingen 3afrikaanse meiden mee die hier het huishouden doen en nog nooit hadden gezwommen. Mariska had 3badpakken uit Nederland meegenomen, super leuk idee! We wilden om 1u vertrekken dit werd half 3.. Typisch afrikaans.
De meiden vonden het heel erg spannend om naar het zwembad te gaan, leuk om te zien. Meteen het water ingegaan en de meiden leren zwemmen. Het water was erg koud en we zijn dus niet lang in het zwembad geweest, maar de meiden konden zeggen dat ze een keer gezwommen hadden! Ze hebben heel veel foto's gemaakt en ons heel veel keer bedankt, was zeker de moeite waard!

Zondag gingen we naar de kerk. Vroeg ons bed uit omdat de kerk om 7u begint. Je ziet hier meteen dat het zondag is, iedereen ziet er dan op zijn best uit. Wel is het zo dat de winkels hier niet sluiten, ik denk dat dit komt omdat er met een dag extra open een dag extra geld binnenkomt.
Ik de kerk moesten wij ons voorstellen dit is gebruikelijk als je nieuw bent. Hierna ging iedereen klappen. De kerk duurde 3u! En het was er erg fris. Er wordt veel gezongen en toneelstukjes uitgevoerd, alles was in het Swahili, dus voor ons niet te begrijpen. Ook wordt er veel uit de bijbel gelezen, iedereen heeft hun eigen bijbel mee, Mdesi (schoonmaakster van het huis) heeft geen geld om een bijbel te kopen en heeft een schriftje waar ze de bijbel in heeft overgeschreven..
Nadat de kerk af was werd er buiten op het pleintje verschillende spullen verzameld en uiteindelijk via biedingen verkocht, het geld gaat naar de kerk. Ook is er 3x een collecte geweest, waar het geld naartoe gaat weet ik niet.

Er wordt goed voor ons gezorgd. We krijgen 3maaltijden per dag, sochtends brood en tussen de middag en savonds warm eten.
We eten hier vaak rijst, soms aardappelen in saus, spaghetti zonder saus en op zondag pannekoeken! Hier kijken we altijd naar uit.

Maandag lunch: bonen met mais
Maandagavond: rijst met vlees
Dinsdag lunch: aardappels in saus
Dinsdagavond: spaghetti
Woensdag lunch:brood
Woensdag avond: pannekoeken
Donderdag lunch: brood
Donderdagavond: rijst met bonen
Vrijdag lunch: pilau (soort nasi)
Vrijdagavond: ?
Zaterdag lunch: brood
Zaterdagavond: rijst met bonen
Zondag lunch: spaghetti
Zondagavond: pannekoeken.

Iedere donderdagmiddag eten we tussen de middag brood, dus nu besloten om na mijn werk te gaan lunchen met pizza :) we eten dan iets buiten de stad waar westerse restaurantjes zijn en waar je bijna alleen maar blanken ziet. Alleen wanneer je ice tea vraagt krijg je iced tea, dus thee met ijsklonten ;)

Vaak op zondag gaan we zwemmen in Arusha en eten we bij African café, hier komen ook veel blanken. Omdat afgelopen zondag onze laatste zondag hier was vroegen we of een serveerster een foto wilde maken. Voor een foto moet je hier toestemming vragen anders wordt er geld voor gevraagd. Later kwam er een ober naar ons toe om te vertellen dat de serveerster had gezien dat Mariska haar telefoon bijna leeg was en dat zij haar telefoon wel op de oplader konden doen zodat zij straks nog kan bellen mocht dit nodig zijn, super lief!

De mensen hier zijn echt heel verschillend.

Woensdag voetbal gekeken in de stad Arusha, meteen gezellig gegeten met Mariska, Masha, Emma en Sos.
Tijdens het eten kwam er een vriend van Emma langs die vertelde dat hij zaterdag gaat trouwen en wij zijn allemaal uitgenodigd! Bij navraag bleek dat hij z'n vriendin al 4dagen kent. In Afrika kan alles!

Op vrijdag mocht ik eerder weg van het ziekenhuis omdat Anna de vrouw van Charles jarig is. Hier wordt eigenlijk nooit een verjaardag gevierd, van de weeskinderen is niet eens een geboortedatum bekend! We gingen naar Charles zijn nieuwe huis, Anna wist van niets en toen we happy birthday dear Anna zongen snapte ze pas waarom er zoveel mensen in haar huis waren. De supriseparty was goed gelukt! We kregen popcorn, kleine oliebollen en stukjes Orange, hierna gingen we nog lunchen. Pilau (soort nasi) dit smaakte heel erg naar sigaren, een erge tegenvaller. Waarschijnlijk komt dit omdat het was aangebrand en dan mengen ze alles door elkaar. Want er wordt hier niets weggegooid.
Ook was er taart. Dit werd in hele kleine stukjes gesneden en eerst gaf Anna een klein stukje aan Charles en later andersom. Wij kregen allemaal een blokje taart zo groot als een kaasblokje, anders dan in Nederland dus. De taart smaakte wel ontzettend lekker! Na 2 weken kan je de kleinste dingen al waarderen!

Zondag wilde we een wandeling maken om een meer, genaamd Lake duluti. Helaas was het zondag heel slecht weer. We zijn toch naar het meer gegaan maar hebben niet rondom gewandeld. Dat we terug gingen sprong er nog een aap van de ene naar de andere boom!

Maandag weer naar het ziekenhuis, hier dachten ze dat het m'n laatste dag was en kreeg een armbandje. Ik gaf aan dat woensdag mijn laatste dag is maar dat ik ook al wat voor hun mee had, ik heb spuitjes gegeven, bepanthen, stickers kleurpotloden en kleurboeken. Ik heb uitgelegd wat hiervan de bedoeling is en de verpleegkundigen gaven aan hiermee te willen werken omdat zij ook wel vinden dat de kinderen hier veel huilen. Jammer dat ik niet krijg te weten of het werkelijk wordt gebruikt.

Maandagavond voetbal gekeken in Arusha, eerst lekker gegeten. We gingen in een lokaal restaurantje eten, Sos (tanzaniaanse vriend van emma) regelde voor ons wat we wilde eten, erg handig:) Hij had voor ons patat, hele kip en halve kilo vlees besteld, dit smaakte onwijs goed en was voor 4personen nog bijna te weinig. Omdat het een lokaal restaurantje is krijg je geen bestek en eet je alles met je hand. Voor en na het eten komt de bediening langs zodat je je handen kan wassen.

Donderdag heb ik voor het eerst ORS gedronken, niet lekker! En wat voel ik me schuldig zeg, op e kinderafdeling altijd maar zeggen dat de kinderen het moeten drinken zodat ze beter worden, maar nu snap ik waarom dat altijd zo moeizaam ging!

Omdat ik donderdag niet meer naar het zkh hoefde heb ik hier op de school gekeken en Mariska en Masha geholpen.
Savonds gingen we uiteten en erna stappen dit was een groot succes! We waren in de ViaVia, dit is allemaal buiten. Met verschillende dansvloeren. Live muziek, karaoke en westerse muziek! Zelfs nog in Babylon beland! Babylon is hier een lokaal kroegje. Het is hier gebruikelijk dat er overal tv's hangen dat is wel vreemd in zon arm land.

Ieder huis heeft een watchman, in het begin wisten wij niet dat wij dat ook hebben. We kwamen thuis en wilde het hek open maken komt er iemand met een zaklamp die het hek open deed. Natuurlijk schrokken wij hiervan! Maar we worden dus beter beschermd dan we dachten, wel is het heel grappig dat ze hier het hek goed dichtmaken maar er 4meter verderop een heel groot gat zit in het gaas waar iedereen doorheen kan, de watchman ligt ook vaak in het kippenhok te slapen haha.

Ik vertelde mijn moeder dat we hier op zijn Afrikaans douchen, waarop mijn moeder vroeg is dat zonder water of zonder zeep? Dus ik zal uitleggen hoe ik hier douche.
We krijgen een emmer met gekookt water, daarbij doen we koud water tot het op de juiste temperatuur is, we nemen een bekertje mee en ik neem m'n spullen mee om te douchen, dus gewoon water en zeep. Eerst m'n hoofd in de emmer zodat m'n haar nat is wat dan nog niet helemaal nat is maak ik nat met het bekertje. Shampoo erin en erna net het bekertje het shampoo eruit spoelen. Hierna mn lichaam inzepen en erna afspoelen. En na een aantal keer gaat dit mij al goed af!

Ik krijg vaak de vraag of het hier uit te houden is in de hitte van afrika, ik vertel dan dat het hier winter is, dat ik snachts in een pyjama en sokken slaap omdat het anders echt te koud is, we dragen bier het meest een lange broeken met een tshirt en een vestje. Vooral als er geen zon is is een vest geen overbodige luxe dan is het gewoon fris, wanneer de zon doorkomt is het wel gelijk warm. Gister (vrijdag) was het voor het eerst super lekker weer, de kinderen waren op safari als schoolreisje. Dus wij konden heerlijk in de zon zitten in korte broek en hempje, eindelijk ben ik verkleurd :)

Savonds kwamen de kinderen terug met hele blije gezichten en de grootste verhalen van wat ze allemaal gezien hadden, super om die gezichtjes te zien stralen!

Zondag ga ik op Safari heb er heel veel zin in! Vanmiddag gaan we naar de lodge, wat in hetzelfde dorpje is waar we nu wonen. Wel is er hier een douche en we kunnen wat makkelijker in korte broek lopen, in Tanzania moet je knieën en schouders bedekken.

Veel lees plezier met deze ontzettend lange blog!

Liefs Marielle