Mambo!
Door: Mariëlle
Blijf op de hoogte en volg Mariëlle
15 Juni 2014 | Tanzania, Arusha
Dit is dan mijn eerste reisverslag vanuit Tanzania.
Donderdag uitgezwaaid door m'n ouders en Lars. Om 10.15 vertrok het vliegtuig om om 19.30 te landen in Kilimanjaro. De vlucht was Super fijn, goed te eten een eigen tv.
Visum regelen ging al op zijn Afrikaans en duurde dus al best wel lang.
Nadat ik mijn tas had gepakt was het zoeken naar de persoon die mijn naam omhoog hield. Een bijzondere ervaring. Ik werd leuk ontvangen door Charles, degene waarbij ik 3weken ga wonen.
We gingen met de auto naar zijn huis. Het was donker dus kon helaas niet veel zien
wel was het duidelijk dat iedereen hier erg hard rijdt, er zijn geen lantaarnpalen en iedereen rijdt met groot licht, erg handig dus, not.. Dus veel getoeter hier. Ook kennen ze hier geen ruiterwisvloeistof, want er komt alleen water uit..
Aangekomen op plaats van bestemming, genaamd, Ngaramtoni, werd ik voorgesteld aan degene die nog wakker waren.
Nadat ik heerlijk had geslapen ging om 7u de wekker voor het ontbijt.
Hier heb ik Mariska en Masha leren kennen, 2 Nederlandse meiden die op de school van Charles hun vrijwilligersproject doen. Charles heeft van de kamers die hij niet gebruikt klaslokalen gemaakt. Er zitten hier nu ongeveer 70 kinderen op school, in 4 lokalen.
Ik woon samen met Charles, zijn gezin, 8weeskinderen, 2schoonmaaksters en Mariska en Masha.
De wees kinderen zijn vaak al om 7u wakker en beginnen dan al met zingen, ze zingen dan if you happy and You know it... (wat me erg doet denken aan Jeroen tijdens het WK in Ierland! :) )
Maandag ben ik begonnen in het ziekenhuis. tot nu toe valt mij dit erg tegen omdat ik niet zoveel mag doen. Ik hoop dat dit nog beter wordt.
Het ziekenhuis bestaat uit allemaal losse gebouwen en niet zoals in Nederland uit 1 groot gebouw.
Er liggen mensen op bedden in de gang, soms meerdere patiënten in 1bed.
Ze kennen hier geen liften dus wanneer er een zieke patiënt naar boven moet gaat iedereen helpen met tillen, ik vind dit zelf echt niet leuk om te zien.
De kinderen huilen hier bijna de hele dag omdat zij niets te doen hebben. Er is geen ruimte waar ze heen kunnen om iets te doen zoals tekenen, ik ga dit voorstellen.
Geen een bed staat hier op de rem, dat is in Nederland het eerste wat ik geleerd heb denk ik!
Ook is het zo dat ze niet goed weten hoe ze met sommige spullen moeten omgaan. Bij een katheter inbrengen wordt er heel netjes steriele handschoenen aangedaan om vervolgens nog de dekens weg te halen en de benen aan te raken en sommige spullen halen die zijn vergeten..
Vrijdagavond voetbal gekeken in de keuken. Super leuk dat Nederland heeft gewonnen! Iedereen op straat spreekt ons nu ook aan over dat Nederland zo'n goede wedstrijd heeft gespeeld en dan vooral het eerste doelpunt van Robin van Persie!
Dit weekend hebben we een rustig weekend. Zaterdag naar de stad Arusha daar naar de masaai markt en lunchen. Zondag gaan we eerst naar de kerk die hier om 7u al begint. Erna willen we gaan zwemmen met een lerares en 2meiden die hier het huishouden doen. Zij hebben nog nooit gezwommen, ze zijn ook erg zenuwachtig. Voor ons is zwemmen heel normaal.
Maandag weer een nieuwe week in het ziekenhuis vol goede hoop dat ik al iets meer mag doen.
Ik hoop dat ik nu een beeld heb kunnen geven hoe ik het hier heb.
Door wat Afrikaanse probleempjes kon ik niet eerder mijn blog versturen.
Asante Sana!
Lieve groetjes,
Mariëlle
Donderdag uitgezwaaid door m'n ouders en Lars. Om 10.15 vertrok het vliegtuig om om 19.30 te landen in Kilimanjaro. De vlucht was Super fijn, goed te eten een eigen tv.
Visum regelen ging al op zijn Afrikaans en duurde dus al best wel lang.
Nadat ik mijn tas had gepakt was het zoeken naar de persoon die mijn naam omhoog hield. Een bijzondere ervaring. Ik werd leuk ontvangen door Charles, degene waarbij ik 3weken ga wonen.
We gingen met de auto naar zijn huis. Het was donker dus kon helaas niet veel zien
wel was het duidelijk dat iedereen hier erg hard rijdt, er zijn geen lantaarnpalen en iedereen rijdt met groot licht, erg handig dus, not.. Dus veel getoeter hier. Ook kennen ze hier geen ruiterwisvloeistof, want er komt alleen water uit..
Aangekomen op plaats van bestemming, genaamd, Ngaramtoni, werd ik voorgesteld aan degene die nog wakker waren.
Nadat ik heerlijk had geslapen ging om 7u de wekker voor het ontbijt.
Hier heb ik Mariska en Masha leren kennen, 2 Nederlandse meiden die op de school van Charles hun vrijwilligersproject doen. Charles heeft van de kamers die hij niet gebruikt klaslokalen gemaakt. Er zitten hier nu ongeveer 70 kinderen op school, in 4 lokalen.
Ik woon samen met Charles, zijn gezin, 8weeskinderen, 2schoonmaaksters en Mariska en Masha.
De wees kinderen zijn vaak al om 7u wakker en beginnen dan al met zingen, ze zingen dan if you happy and You know it... (wat me erg doet denken aan Jeroen tijdens het WK in Ierland! :) )
Maandag ben ik begonnen in het ziekenhuis. tot nu toe valt mij dit erg tegen omdat ik niet zoveel mag doen. Ik hoop dat dit nog beter wordt.
Het ziekenhuis bestaat uit allemaal losse gebouwen en niet zoals in Nederland uit 1 groot gebouw.
Er liggen mensen op bedden in de gang, soms meerdere patiënten in 1bed.
Ze kennen hier geen liften dus wanneer er een zieke patiënt naar boven moet gaat iedereen helpen met tillen, ik vind dit zelf echt niet leuk om te zien.
De kinderen huilen hier bijna de hele dag omdat zij niets te doen hebben. Er is geen ruimte waar ze heen kunnen om iets te doen zoals tekenen, ik ga dit voorstellen.
Geen een bed staat hier op de rem, dat is in Nederland het eerste wat ik geleerd heb denk ik!
Ook is het zo dat ze niet goed weten hoe ze met sommige spullen moeten omgaan. Bij een katheter inbrengen wordt er heel netjes steriele handschoenen aangedaan om vervolgens nog de dekens weg te halen en de benen aan te raken en sommige spullen halen die zijn vergeten..
Vrijdagavond voetbal gekeken in de keuken. Super leuk dat Nederland heeft gewonnen! Iedereen op straat spreekt ons nu ook aan over dat Nederland zo'n goede wedstrijd heeft gespeeld en dan vooral het eerste doelpunt van Robin van Persie!
Dit weekend hebben we een rustig weekend. Zaterdag naar de stad Arusha daar naar de masaai markt en lunchen. Zondag gaan we eerst naar de kerk die hier om 7u al begint. Erna willen we gaan zwemmen met een lerares en 2meiden die hier het huishouden doen. Zij hebben nog nooit gezwommen, ze zijn ook erg zenuwachtig. Voor ons is zwemmen heel normaal.
Maandag weer een nieuwe week in het ziekenhuis vol goede hoop dat ik al iets meer mag doen.
Ik hoop dat ik nu een beeld heb kunnen geven hoe ik het hier heb.
Door wat Afrikaanse probleempjes kon ik niet eerder mijn blog versturen.
Asante Sana!
Lieve groetjes,
Mariëlle
-
16 Juni 2014 - 18:51
Riet Konijn( Tante):
Hartstikke stoer van je dat je dit doet!
Het is natuurlijk niet te vergelijken met hier.
Veel suc6.
Gr van ons, ome Nico en tante Riet -
16 Juni 2014 - 20:13
Fam. Schilder:
Leuk je verslag te lezen! We waren al nieuwsgierig en we begrepen al niet dat we nog niets op de site zagen. Maar nu deze problemen zijn opgelost, hopen we weer gauw wat van je te horen.
Veel succes daar. -
18 Juni 2014 - 22:14
Tineke Kramer:
Dapper hoor, dat je dit doet.
Veel succes met het bijbrengen van veiligheids- en hygiene maatregelingen.
Toi, toi, toi!
gr. Tineke Kramer
-
24 Juni 2014 - 19:33
Fam. Nat:
Hoi Marielle ,
Leuk om de foto's te zien en het verslag te lezen .
Wat een groot verschil met hier zeg .maar het ziet er wel gezellig uit waar jij woont .
Het vrijwilligersproject zit er al weer bijna op ...veel plezier op safari en je welverdiende vakantie op zanzibar!!
groetjes van CeesJan en Marijke,
Corné ,Linda en Remco
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
